Hissedebilmek,koklayabilmek,tadabilmek,sevebilmek...İşte tüm mesele bu.

Bugün güzel bir gündü.Zaten pazar günlerini çok severim günlerin en tembeli olduğu için.Modern insan için şehirler birer gelişmiş açık ceza evine dönüştü çoktandır.Şimdi durduk yere bu cümleyi niçin söylediğimi hemen açıklayayım:Bugün arkadaşlarla şehrin o tekdüzeliğinden bir nebze olsun kurtulmak için yüksek yerleri gezdik,sohbet ettik,güldük,eğlendik,doğanın o muhteşem güzelliğini doya doya seyrettik.Bir arkadaşım söylediği bir cümle  beni çok etkiledi,aslında söylediği çok basitti:''Doğanın renkleri birbiriyle ne kadar uyumlu,dikkat ettiniz mi?'' Evet,kesinlikle yaratan her şeyi en mükemmel bir şekilde yaratmış .Doğa muhteşem.Doğaya zarar veren tek canlı türünün  de insan olduğunu söylememe gerek yok bile.Yağmur sonrası doğa daha da canlanmıştı,yeşil daha yeşil,sarı daha canlıydı.O an bir şiir düşündüm,birazını hatırladım çoğunu hatırlayamadım,gelince google'dan baktım sizinle paylaşmak istedim:

''Yarın ne olacağı, inan belli değil
Yalın ayaktır kalbim, bağrım üşüyor
Yollar tozlu, ama ben çok mutluyum
Her şey yaşıyor, işte bunu görüyorum
Baktığım dev renkli yeryüzü canlı diri
Rüzgarın geçtiği yerlerde, hep kırmızı
Anlamsız geliyor artık bu dünya işleri
Elimde olana yetinmeye soyunuyorum
Telaşsızım, zahmetsizim, bir sessizim
Zihnim huzurda yüzerken ben de sanki
Çiçek açıyorum, kendimde ani, yeniden
Adsız kalıyor şeyler,biçim, buğu, buhar
Hiçbir şey gerçek değil, yalandır dünya
Sığınağım, mabedim, tekliğim, bu birlikte
Hem geliyorum, bu dünyaya, hem neden 
Gidiyorum gibi hissediyorum her şeyler''
Ünal Ersözlü
Şiir güzeldir,hayatı şiirsel yaşamak daha da güzel.Aslında bu çok zor değil.Biraz daha yüzümüzü,ruhumuzu doğaya dönebilmek belki de.Hissedebilmek,koklayabilmek,tadabilmek,sevebilmek...İşte tüm mesele bu...