arta kalan zamanda...

Aşğıdaki okuyacağız yazı biraz uzun,sabredin okuyun ne kadar dokunaklı olduğunu göreceksiniz.Bu üst notu da sırf bu güzel yazıyı okumadan geçmeyin diye yazıyorum. Birilerinin beni aşkın, sevginin, sevdanın, adı ne ise, bunun olmadığına ikna etmesi çok zor. Bunun iyimserlikle ilgisi yok. Ben bir aşk çocuğuyum çünkü, nedeni bu. Babam anneme, annem de babama âşıktı. 1960’larda milliyetçi ve yaralı bir Ermeni adam, yetim bir Çerkes kadınına neden tutulsun ki! Annem yıllar sonra, “Aslında Markar” demişti, “Aklımın köşesinden bile geçmezdi bir Ermeni ile hayatımı birleştireceğim.” Öyle basit bir mücadeleden bahsetmiyorum. Burada ayrıntılarına da girmek istemiyorum. Sadece akrabasız büyüdüğümüzü söylemem yeterli olacaktır. Son bir sahne hatırlıyorum... Daha doğrusu sadece o sahne kazınmış görsel hafızama. Babam ilk felcini geçirmiş. Osmanbey’deki büyük evdeyiz. Yıl 1994 olsun. Annem babamı bebekler gibi giydirmiş, salonda, o eskiden oturup saatlerce kahve içip sohbet ettikleri berjerlerin...

İnsan ancak iyilikle Tanrı'yla arasındaki perdeleri kaldırır.İyilik dünyanın cennetidir.Dünyayı ve içinde yaşadığımız ülkeyi değiştirebilecek insanlar,iyileğe inanan insnalardır. Kemal Sayar...

Adamın biri bir gece bir rüya görmüş: Upuzun bir kumsal boyunca yanında Tanrı ile yürüyormuş... Onlar yürürken tam karşılarındaki gökyüzünde, bir film şeridi gibi adamın hayatından sahneler geçiyormuş... Sanki kumsal adamın hayat yolu imiş... Adam kumda iki çift ayak izi kaldığında dikkat etmiş; bir çifti kendisinin bir çifti Tanrı’nın... Hayatın son sahnesi gökyüzünden geçtikten sonra adam kumdaki ayak izlerine boydan boya bakmış ve bir şey dikkatini çekmiş... Hayat yolunun pek çok bölümünde kumda sadece bir çift ayak izi görülüyormuş... Adam dehşet içinde fark etmiş ki, ayak izleri, hayatının en kötü, en acı anlarında ‘tek’e iniyor... Bu olay onu fena halde rahatsız etmiş ve Tanrı’ya sormaya karar vermiş... “Tanrım, eğer sana inanırsam, senin yolundan gidersem her zaman yanımda olacağını, her zaman yanı başımda yürüyeceğini söylemiştin... Oysa hayat yoluma bakıyorum... En zorlu, en kötü, en acılı anlarımda kumda sadece bir çift ayak izi görüyorum... Hayatın kolay günleri...