23.08.2011

-

23.08.2011…Bu tarihi  belki unutmak  zor olacak.Antalya’dan Alanya’ya  arabamla seyir halindeydim.Hafif bir müzik adete bana ninni olmuş,gözlerim kapandı,kapanacak.Dinlenmeliyim arabayı bir kenara çekip diye düşünüyor bir tarafım,diğer tarafım ise ne kaldı Alanya’ya,oraya varınca bir güzel dinlenirsin diyor.Ben ikinci tarafın  düşüncesine takılıp gidiyorum.Gözlerim kapandı,kapanacak,yola devam…Gözlerim kapanıyor,ne olduysa o anda oluyor:gözlerimi açıyorum yolu çıkıp yolun kenarındaki duvara vurmak üzereyim.Gözlerim kapandı,kapanacak,belki bir daha açılmayacak.Aman Tanrım! Ne trajedi…Sadece direksiyonu bilinçsiz bir şekilde çevirdiğimi hatırlıyorum,yoldayım,normal gidiyorum artık.En yakın benzin istasyonuna uğrayıp derin bir oh çekiyorum.Araba kullanmanın bir büyüsü var, J. G. Ballard  ne güze dile getirmiş. Şöyle diyor: "Saatler boyu parmak uçlarında kendi ölümünü tutuyor olmanın gizli büyüsü..." Bu öyle bir büyü ki ölümle adeta bilek güreşi yapıyoruz, düello halindeyiz, kendimize de o kadar çok güveniyoruz .Belki de en büyük mucize bu,ölüm yanı başımızda olduğu hale o yokmuş gibi yaşabilmek.Hiç ölmeyecekmiş gibi hırsla yaşamak.Ama ölüm bazen ansızın gelip bunun böyle olmadığı kapanmayacak yaralar açarak bize gösterip   tekrar köşesine çekilir.Kaybediyoruz,en  yakınımızı,sevdiklerimizi,tanıdıklarımızı ama hayat yine devam ediyor,biz yine ölümü unutuyor,kıskançlılarımız,boş koşturmalarımız,kavgalarımız,streslerimiz arasında batıp çıkıyoruz.Bu son cümleyi en başta kendime ithaf ediyorum:Kendimize daha çok zaman ayıralım,kötü düşüncelerden  olabildiğince sıyrılalım,tüm insanlığın mutluluğunu isteyelim ki kendimiz daha çok mutlu olalım.İnsanların derdi bizim derdimiz olsun,onların hayalleri bizim hayallerimiz…Ölümü unutmadan ama unutmuş gibi yaparak yaşayalım.Benzin istasyonundayım,koltuğu iyice arkaya yatırdım,gözlerim kapandı kapanacak…Emre Altuğ söylüyor:Bugün  çok gençsin  yavrum/hayat ümit,neşe dolu/mutlu günler vad ediyor/sana ömür yıllar  boyu/ne yalnızlık ne yalan/üzmesin seni/doğarken ağladı insan/bu son olsun son…Gözlerim kapandı …

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

1816 yılında,Baltimore kentinde eski bir tapınağın duvarına yazılmış bir metin...

-
Resim
Gürültü ve patırtının ortasında sukünetle dolaş; Sessizliğin içinde huzur bulunduğunu unutma Başka türlü davranmak,açıkça gerekmedikçe Herkesle dost olmaya çalış. Ama kimseye teslim olma. Telaşsız ve açık seçik konuş. Başkalarına da kulak ver. Aptal ve cahil olduklarında bile dinle onları; Çünkü dünyada herkesin bir hikayesi vardır. Yalnız planlarının değil, Başarılarının da tadını çıkarmaya çalış. Ne kadar küçük olursa olsun işinle ilgilen. Hayattaki dayanağın odur. Olduğun gibi görün. Sevmediğin zaman sever gibi yapma. Aşka burun kıvırma sakın; O çöl ortasında çimenliktir. Yılların geçmesine öfkelenme Gençliğe yakışan şeyleri Gülümseyerek teslim et geçmişe. Ara sıra isyana yönelecek olsan bile Hatırla ki kainatı yargılamak imkansızdır. Kendi kendinle barış içinde ol. Görmeye çalış ki, Bütün pisliğine ve kalleşliğine rağmen Dünya yine de güzeldir. Kaynak:(Hayat Kısa,Sanat Uzun)
Devamı

Habil,Kabil ve İklimya...

-
Bir bayram daha bitti.Telaşlıydı.Güzeldi.Buraya bir şeyler yazmak istedim.Yazacağım çok şey vardı ama yazamadım,fırsatım olmadı.Sizinle güzel ama bir o kadar da hüzünlü bir hikaye paylaşmak istiyorum.Her gününüz bayram tadında güzel geçsin Diyarlardan Suriye, dağlardan Kasion.Hz. Adem ile Havva tatlı bir telaş içindeler.Evlatlarının mürüvvetini görecekler.Kırk evladın en güzeli İklimya ile büyük abisi Habil, dünya evine girecekler.Dünya dediğin o zaman kırk iki kişilik bir yer.   Gelin görün ki ortada bir kavga kokusu var.   İklimya’nın ikiz kardeşi Kabil bu düğüne karşı.Bacısıyla kendisi evlenmek istiyor.   Ana baba, “töremiz böyle değil, aynı batında doğanlar evlenebilemezler!” diyor.   Kabil töreye karşı. Babaya asi geliyor, anayı dinlemiyor, ağabeye dikleniyor.Baba ne yapsın, ikisi de evladı.Gerçi İklimya da evlat ama ona soran yok.   “Allah’ı hakem edelim” diyor.   “İkiniz de bir kurban verin rabbimize, hanginizinki kabul olunursa İklimya onundur.”  “Kestiğiniz kurbanların ne
Devamı

Maviyi Soruyordun,Mavi Bir Huydur Bizde

-
  Hayat hiç mavi yerinden vurmadı.. çünkü ben maviyi, beyazı koruyan masumiyet olarak tanırım, karanlığı görünür kılan bir renktir mavi, öyle bilirim.. sürükleyendir,bitmeyendir… mavi olarak anlatmalıyım her şeyi… kaldırın başınızı gökyüzüne,görmek istediğinizi değil gördüğünüzü söyleyin bana! yaşamın ta kendisidir mavi..belkide sadece bu yüzden ölmeye değil yaşamaya mahkum edilmiştir.. maviyi soruyordun, gözlerimden yüzüme yayılan maviyi mi? bir renk değildir, mavi huydur bende ve benim yetinmezliğimdir. ve herkesin yetinmezliğidir. belki denecektir ki bir süre ve denenecektir bir akşamüstünü düşünmek bir akşamüstünü düşünmekten başka nedir ki gönül gözü görendedir,derinler mavidir…” Edip Cansever 
Devamı