Şiir Sen ,Sen Şiir..

Bugün biraz kitapçı da dolaştım,yeni çıkan kitapları karıştırdım,kokladım,burada hemen bir parantez açayım kitap kokusunu bir de toprak kokusunu çok severim,bu iki koku bana hep geçmişi hatırlatır,nostalji kokar.Nazım Hikmet'in şiir kitaplarından birini elime aldım ve rastgele bir sayfasını çevirdim ve okumaya başladım.Şiir o kadar güzeldi ki önceden okuduğum halde her dizesini yuttum,yuttum,doyamadım bir daha okudum.Şiir biliyorum bazılarımız için bir şey ifade etmiyor artık,bazılarımız için de çok şey...Şiir bazılarımız için kış,bazılarımız içinde yaz.Şiir kimilerimiz için eşimiz,sevgilimiz,kimilerimiz için de çocuklarımızın minik elleri.Şiir Nazım Hikmet,şiir Aragon,şiir Necip Fazıl,şiir sen ,sen şiir..

Ne güzel şey hatırlamak seni:
ölüm ve zafer haberleri içinden,
hapiste
ve yaşım kırkı geçmiş iken...

Ne güzel şey hatırlamak seni:
bir mavi kumaşın üstünde unutulmuş olan elin
ve saçlarında
vakur yumuşaklığı canımın içi İstanbul toprağının...
İçimde ikinci bir insan gibidir
seni sevmek saadeti...
Parmakların ucunda kalan kokusu sarduya yaprağının,
güneşli bir rahatlık
ve etin daveti:
kıpkızıl çizgilerle bölünmüş
sıcak koyu bir karanlık...

Ne güzel şey hatırlamak seni,
yazamak sana dair,
hapiste sırt üstü yatıp seni düşünmek:
filanca gün, falanca yerde söylediğin söz,
kendisi değil
edasındaki dünya...

Ne güzel şey hatırlamak seni.
Sana tahtadan birşeyler oymalıyım yine:
bir çekmece
bir yüzük,
ve üç metre kadar ince ipekli dokumalıyım.
Ve hemen
fırlayarak yerimden
penceremde demirlere yapışarak
hürriyetin sütbeyaz maviliğine
sana yazdıklarımı bağıra bağıra okumalıyım...

Ne güzel şey hatırlamak seni:
ölüm ve zafer haberleri içinde,
hapiste
ve yaşım kırkı geçmiş iken...
                     Nazım Hikmet...

Ne güzel şey sen,ne güzel şey gözlerin,ne güzel şey sen ve yaşanan her an...