İnsan aşktan vazgeçerse yaşlanır...

Gabrial Garcia Marquez  büyülü sözcüklerini öksüz bırakarak bu dünyadaki yaşamını noktaladı.''Kırmızı Pazartesi,Yüzyıllık Yalnızlık'' kitaplarını okuyup etkilenen birisi olarak bu ölüm beni üzdü.Ölmeden önce büyülü dünyaya bir fener daha yakıp gitti.İşte bize bıraktığı fener(mektup):

“Eşyaların maddi değerlerine değil, anlamlarına değer verirdim...

Az uyur, çok rüya görürdüm...

Gözümü yumduğum her dakikada, altmış saniye boyunca ışığı yitirmekte olduğumu düşünürdüm...

İnsan aşktan vazgeçerse yaşlanır...

Başkaları durduğu zaman yürümeğe devam ederdim...

Başkaları konuşurken dinler, çikolatalı dondurmadan zevk almaya bakardım...

Eğer Tanrı bana birazcık can verirse, basit giyinirdim...

Yüzümü güneşe çevirirdim...

Sadece vücudumu değil, ruhumu da tüm çıplaklığıyla açardım...

***

Tanrım yeniden bir kalbim olsaydı, nefretimi buzun üzerine kazır, güneşin çıkıp onu eritmesini beklerdim...

Gökyüzündeki aya yıldızlar boyunca Van Gogh resimleri çizerdim...

Benedetti şiirleri okur, seranatlar söylerdim...

Gülleri gözyaşlarımla sulardım...

Vücuduma batan dikenlerinin acısını hisseder, dudak kırmızısı yapraklardan öpmek isterdim... 

***

Tanrım bir yudumluk yaşamım olsaydı eğer...

Gün geçmezdi ki, karşılaştığım tüm insanlara onları sevdiğimi söylemeyeyim...

Tüm kadın ve erkekleri, en sevdiğim insanlar oldukları konusunda birer birer ikna etmeyeyim...

***

Aşk içinde yaşardım...

Erkeklere yaşlandıkları zaman aşkı bırakmalarının ne kadar yanlış olduğunu anlatırdım...

İnsan aşkı bırakınca yaşlanıyor...

***

Çocuklara kanat verirdim...

Ama uçmayı kendi başlarına öğrenmelerine olanak sağlardım...

Yaşlılara ise, ölümün yaşlanma ile değil, unutma ile geldiğini söylerdim...

Ey insanoğlu;

Sizlerden ne kadar çok şey öğrenmişim...

İnsanların; mutluluğun gerçekleri bulmakta saklı olduğunu bilmeden, zirvelerde yaşamak istediğini öğrendim...

Yeni doğan küçük bir bebeğin; babasının parmağını sıkarken, aslında onu sonsuza dek kendisine kelepçeyle mahkum ettiğini öğrendim...

***

Sizlerden çok şey öğrendim...

Ama bu öğrendiklerim pek işe yaramayacak...

Çünkü hepsini bir çantaya kilitledim...

Mutsuz bir şekilde...

Artık ölebilir miyim?..”