Kitap okumanın mevsimleri var.Yazın başka kitaplar okursun,kışın daha farklı kitaplar.Şarkılar da öyle.Filmler de.Duygular farklı mı? Değil.Yazın kendini daha aydınlık daha coşkulu hissederken kışın melankolik bir insana dönüşmen zor olmaz. Kış ayı çayı sever,kahveyi sever.Kış ayı hafif müzikleri sever.Pencere kenarlarını sever.Güneşi sever.Daha önce okuduğum bir kitapta şöyle bir pasaj vardı beni etkileyen:

''Her şeyi olgunlaştıran güneş.mısıra renginin veren ve nehrin sularını saydam kılan güneş.Tanrının güneşi bu kadar güzelse,sen bir de ötekini düşün.''
 Nutkum tutulmuştu:
''Hangi öteki güneşi Adam ? Çok büyük olan bunu tanıyorum bir tek.''
Daha büyük olan bir başkasından söz etmek istiyorum.Yüreğimizde doğan güneşten.Umutlarımızın güneşinden.Düşlerimizi uyandırmak için göğsümüzde uyandırdığımız güneşten.''.

Kış ayını seviyorum ama çok soğuk olmasın bugünlerde olduğu gibi.Kış ayını seviyorum yazı özlettiği için.Mavinin her tonuna hasret kaldığım için.Kış ayını seviyorum beyazın hatırına.

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

1816 yılında,Baltimore kentinde eski bir tapınağın duvarına yazılmış bir metin...

Habil,Kabil ve İklimya...

Maviyi Soruyordun,Mavi Bir Huydur Bizde